Sa Aking Pagbabalik part 11

Sa Aking Pagbabalik part 11

Biglang pumasok sa kusina si Grace at nagulat si Inay at Itay

“o bat parang nakakita kayo ng multo?” tanong ni Grace

“ahh wala po ma’am kanina pa po ba kayo diyan?” tanong ni Itay

“ano ba ang pakialam mo? Sa pagkakaalam ko driver ka lang namin kaya wala kang karapatang magtanong ng mga ganyan sa amo mo” masungit na tugon ni Grace

Natahimik na lamang sila Itay at Inay, samantala ay nakangisi naman si Grace na parang may pinaplano itong masama. Lumipas pa ang mga araw at linggo naging maayos naman ang samahan namin lalong lalo na nila Josh, Harvey at Fatima itinuturing na nila akong isang malapit na kaibigan

Samantala habang kumakain ang apat sa isang restaurant..

“Grace napapansin ko yata hinahayaan mo na lang si Anghelo kasama sila Josh at Harvey don’t tell me sumuko ka na sa laban? Sige ka masyado na siyang napapalapit sa mga yun” sambit ni Kate

“no my dearest Kate hayaan mo lang siyang mapalapit ng husto kila Josh at Harvey yun naman talaga ang balak ko eh para pag ibinunyag ko na ang kanyang lihim, hinding hindi na siya mapapatawad ng mga pinaka mamahal niyang mga kaibigan” tugon ni Grace habang naka ngisi

“anong lihim yun?”tanong ni Elton

“malalaman nyo din sa tamang panahon” tugon ni Grace habang nakangisi

“bat di nyo nalang kaya pabayaan si Anghelo wala naman ginagawang masama yung tao sa inyo eh” tugon ni Luke habang medyo naiinis

“pwede ba Luke tumahimik ka nalang, wag kang makialam” tugon ni Grace

“basta panalangin ko lang sana hindi bumalik sa inyo yung mga pinag gagagawa ninyo” inis na sambit ni Luke habang paalis

Samantala sa aming kinaroroonan habang kumakain kaming apat sa isang restaurant ay masaya kaming nagkukwentuhan halos lahat nga ng sikreto nila ay nasabi na nila sa akin, ako gustong gusto ko na sana sabihin sa kanila ang totoo kong pagkatao ngunit pinapangunahan pa din ako ng takot.

“o Anghelo tahimik ka yata?” tanong ni Fatima

“ahh wala ito may iniisip lang ako” ngiti kong tugon

Lumipas ang mga araw at dumating ang day off nila Inay at Itay, nagkita kami sa isang parke sa Maynila.

“o anak kamusta ka na?” tanong ni Inay

“ayos naman po wag po kayong mag alala” tugon ko

“pero sa nakikita namin sayo, mukhang may gumugulo sayong isip” tugon ni Itay

Hindi ko narin naitago ang aking saloobin kaya kinausap ko sila Inay at Itay

“Inay , Itay alam nyo naman po siguro kung gaanon kabait sa akin sila Josh, Harvey at Fatima di po ba?” sambit ko

“oo naman anak, masaya nga kami dahil may mga kaibigan kang tulad nila kahit mayayaman hindi tumitingin sa estado ng isang tao sa buhay” tugon ni Inay

“kasi po Inay, Itay buo po ang tiwala nila sa akin halos lahat po ng sikreto nila sinasabi nila sa akin, nakukunsensya lang po talaga ako sa pagsisinungaling ko” tugon ko

“alam mo anak sundin mo kung ano ang nararapat, andito lang naman kami para suportahan ka eh” ngiting tugon ni Itay

“pero paano po kapag nalaman ng iba ang sikreto ko, sigurado po hindi na po ako makakapag aral bibiguin ko po kayo” sambit ko

“kailanman ay hinding hindi mo kami bibiguin anak saka kahit itago mo pa yan malalaman din naman nila ang totoo mas hindi nila matatanggap yun kung sa iba pa nila malalaman ang sikreto mo saka mukhang mababait naman yang mga kaibigan mo sigurado ako na magiging ligtas sa kanila ang iyong lihim” paliwanag ni Inay

Sumaya ako sa aking mga narinig at sa wakas ay buo na ang pasya ko na sabihin ang totoo kila Josh, Harvey at Fatima

Samantala sa penthouse nila Josh at Harvey habang nag uusap usap ang tatlo

“ano sigurado na ba kayo sa pasya nyo?” tanong ni Fatima

“oo kahit naman hindi pa natin siya ganun katagal na kaibigan naging tapat naman siya sa atin” tugon ni Josh

“tama ka Josh pero alam mong may kailangan pa tayong gawin” si Harvey

“alam ko namang matutuwa si Jey sa gagawin natin” tugon ni Josh

At pinuntahan nga nilang tatlo ang aking himlayan, kinausap nila ako at nagpaalam sila sa plano nilang gawin.

Lumipas ang mga araw at dumating ang oras na kakausapin nila ako kasama ko si Marie at Dindo andun kami sa tambayan nila Josh at Harvey kasama din sila Fatima, Beth, Tom, Robert, Ricky at Ben.

“Anghelo may gusto sana kaming sabihin sayo” sambit ni Josh habang nakangiti

“ano yun?” pagtataka ko

“napagkasunduan kasi namin ni Josh na dun ka na sa penthouse namin lumipat at tumira para hindi ka na mahirapan pa” tugon ni Harvey habang nakangiti

“oo tutal bakante naman yung isang kwarto wala naman gumagamit nun eh” dagdag pa ni Josh habang nakangiti

Nagulat ako sa aking mga narinig at hindi makapaniwala sa gusto nilang mangyari

“ha? Sobra naman yata yun saka ayos na ako sa dorm hindi naman ako nahihirapan” tugon ko

“alam mo Anghelo mas maganda nga na lumipat ka sa kanila at least alam namin na nasa mabuting kamay ka” sambit ni Dindo

“oo nga Anghelo napaka sakitin mo pa naman pag andun ka na sigurado ako maalagaan kang mabuti” dagdag pa ni Marie

“saka Anghelo di ka narin naman iba sa amin kahit ilang buwan palang tayo magkakaibigan napalapit ka na ng husto sa amin kaya pumayag ka na sa gusto nila Josh at Harvey” tugon ni Fatima

“yung dapat na kay Jey na kwarto ba ang gusto nyong lipatan ko? Pero kalabisan naman yata yun wala akong karapatang lumipat dun lalo pa sa dapat na kwarto ng best friend nyo” pagtanggi ko

“alam mo Anghelo mabait yun si Jey alam naman namin kung nasan man siya ngayon matutuwa sigurado yun sa gustong mangyari nila Josh at Harvey” ngiti ni Beth

“wag ka na tumanggi Anghelo sige ka magtatampo kami sayo” biro ni Harvey

Hindi na lamang ako umimik

“o yan ha hindi ka na nagsalita ibig sabihin niyan pumapayag ka na” ngiting sambit ni Josh

“pero hindi nyo pa naman ako lubusang kilala eh” tugon ko habang naka yuko

“anong hindi? kilalang kilala ka na namin wala naman tayo tinatago sa isat isa diba?” ngiting tugon ni Harvey

“ahh guys may gusto pala ako sabihin sa inyo” mahina kong sambit

“ano yun?” tanong ni Josh

Ipagtatapat ko na sana sa kanila ang lahat lahat tungkol sa akin ng biglang lumabas ang grupo ni Grace malapit sa amin kanina pa pala nila pinakikinggan ang pag uusap namin

“kilalang kilala? sigurado ba kayo diyan?” si Grace habang natatawa

“ano nanaman ba ang ginagawa mo dito? Pwede ba umalis ka na dito baka hindi ako makapag pigil ano pa magawa ko sayo” inis na sambit ni Fatima

“wag ka mag alala sis nasa likod mo ako, matagal ko na din gustong turuan ng leksyon yang babaeng yan” si Beth

“Grace kung andito ka lang para manggulo makakaalis ka na” seryosong sambit ni Josh

“no guys hindi ako nandito para manggulo, gusto ko lang ipaalam sa inyo na ang pinakamamahal nyong kaibigan ay huwad tama ang narinig nyo isa siyang huwad” tugon ni Grace

“ano nanaman bang kasinungalingan ito ha Grace? Talagang gagawin mo ang lahat para lang masira mo si Anghelo” galit na tugon ni Harvey

“Anghelo? Hahaha kung yun nga ang tunay nyang pangalan” si Grace habang humahalakhak

Bigla namang natahimik sila Josh at Harvey pati na din ang mga dati kong kaklase sa kanilang mga narinig. Pati sila Kate, Elton at Luke ay nagulat din.

“Kahit ano pa ang sabihin mo hinding hindi na kami maniniwala pa sayo” galit na tugon ni Josh

“eh bat hindi siya ang tanungin nyo” hamon ni Grace

Tiningnan nila akong lahat ngunit yumuko lamang ako

“o ano Anghelo bakit hindi ka magsalita sabihin mo sa kanilang nagsisinungaling lang ako” sambit ni Grace

“a-anghelo totoo ba yun?” nauutal na tanong ni Josh

“oo totoo yun hindi nga Anghelo ang tunay kong pangalan” sambit ko habang nakayuko

“tama ang narinig nyo hindi siya ang tunay na Anghelo nagpapanggap lamang siya para makakuha ng scholarship sa dela Vega Foundation dahil ang tunay niyang pangalan ay Jhun” paliwanang ni Grace

Magsasalita sana ako ng biglang magsalita si Harvey

“so all this time pala niloko mo lang kami?” si Harvey

“hindi ko naman sinasadya gusto ko na sanang ipagtapat sa inyo ang totoo kaso pinangunahan ako ng takot” paliwanag ko

“alam mo Anghelo or Jhun itinuring ka naming kaibigan wala kami inilihim sayo pinagkatiwalaan ka namin yun pala matagal mo na kaming niloloko” si Josh habang hindi makapaniwala

“ahh guys wag naman kayo magalit kay Anghelo napilitan lang naman kasi siyang itago ang totoo kasi pag nalaman ng dela Vega foundation ang totoo mawawala ang pagka scholarship nya saka maari siyang ma expel dito sa eskwelahan” paliwanag ni Dindo

“so pati pala kayo alam nyo din ang totoo? Kayong itinuring na din naming mga kaibigan magkakasabwat sa panloloko sa amin?” galit na sambit ni Harvey

“maniwala kayo hindi namin sinasadyang lokohin kayo kaya lang gusto lang talaga naming protektahan si Anghelo” tugon ni Marie

“maniwala? Don’t tell me you still expect us na maniniwala pa kami sa inyo matapos ang mga panloloko nyo sa amin, ano pa ba ang hindi namin alam? Baka may mga itinatago pa kayo sa amin? Sabihin nyo lang” si Harvey habang galit na galit

“no Harvey hindi na natin kailangan pang marinig ang mga kasinungalingan nila mas mabuti na ang ganito habang maaga pa lumabas na ang tunay na kulay nila” tugon ni Josh

Paalis na sana sila ng biglang humarap muli sa akin si Josh at Harvey

“alam mo mauunawaan ka pa namin kung una pa lang ipinagtapat mo na sa amin yung totoo akala ko iba ka sa kanila, pero katulad ka din pala nila mga manloloko” galit na sumbat ni Harvey habang papaalis

“by the way about that cellphone we gave you just keep it pero mula ngayon pls stay away from us” serysosong sambit ni Josh habang paalis at sinundan si Harvey

“alam mo Anghelo gusto man kita intindihin pero tama sila Josh at Harvey mali ka talaga dun eh” si Fatima habang papaalis na din

Nagsunuran na din sa kanila ang iba ko pang mga dating kaklase, ang grupo nalang ni Grace ang natira.

“ang lakas talaga ng loob mo talagang gagawin mo ang lahat makaranas lang ng kaginhawaan, at least ngayon alam mo na kung san ka nababagay, sa basura” si Grace habang tumatawa papaalis

“pano ba yan hindi ko na pala kailangang ilayo sila Josh at Harvey sayo, sila na pala ang kusang lalayo, pero bilib ako sayo ang galing mo magpanggap isa ka naman palang huwad” si Elton habang papalis na din

Si Kate naman ay sumunod na din sa kanila habang natatawa, nilapitan naman ako ni Luke

“alam mo Anghelo nakikita ko naman sayo na hindi mo sinasadya hayaan mo sigurado ako mapapatawad ka din ng mga yun” sambit ni Luke habang papaalis

Bigla ako napaupo nung makaalis na silang lahat at natira na lamang sila Marie at Dindo

“Anghelo ayos ka lang ba? wag mo na isipin yun andito pa naman kami eh” si Marie

“oo nga Anghelo kahit wala na sila hindi kami aalis sa tabi mo” si Dindo

“Salamat ha pero tama naman talaga sila eh niloko ko lang sila” tugon ko

Nung mga oras na yun ay parang gusto kong umiyak at ilabas lahat ng sama ng loob ko pero hindi ko magawa kaya pinigil ko na lamang ang aking kalungkutan. Natapos ang araw na hindi na ako kinakausap ng mga kaibigan ko lagi na din nila akong iniiwasan si Dindo at Marie na lamang ang kasama ko hindi nila ako iniwan. Kinabukasan ay ganun din ang nangyari patuloy pa din nila akong iniiwasan nakipagpalit na din ako ng upuan sa isa kong kaklase dahil nararamdaman ko naman na hindi na komportable si Josh at Harvey na makatabi pa ako, masyado ko silang nasaktan kaya kahit sa ganung paraan man lang kahit papaano ay makabawi ako. Pagdating ng dismissal ay napagpasyahan kong dalawin sila Inay at Itay hindi ko na kasi mahintay pa ang day off nila gustong gusto ko na talaga sila makausap.

“Anghelo saan ka ba pupunta?” tanong ni Dindo

“puntahan ko sila Inay at Itay” tugon ko

“ha? Bat di nalang sa day off nila? Alalahanin mo Anghelo nung huling pumunta ka sa bahay nila Grace kung ano ang nangyari sayo gusto mo bang maulit nanaman yun?” pag aalala ni Marie

“ayos lang yun kung yun ikaliligaya nila pero kailangan ko talagang makausap sila Inay at Itay” paliwanag ko

“o sige pero sasama kami sayo mahirap na baka ano pa ang mangyari sayo” si Dindo

Pumunta kami sa bahay ng mga Villegas buti nalang ay wala pa si Grace dahil nasa school pa ito, nakita ko naman sila Inay at Itay sa may gate kaya agad agad ko silang nilapitan.

“Inay, Itay” bati ko

“o anak ano bang ginagawa mo dito diba sinabi namin sayo magkita nalang tayo pag day off namin?” mahinang sambit ni Itay

“alam ko po yun pero Inay, Itay gusto ko lang po ipaalam sa inyo na alam na po ng lahat ang lihim ko sigurado po ako mawawala na po pagka scholar ko at ma eexpel na po ako sa school” malungkot kong tugon

“ha? Paano nangyari yun akala ko ba mapagkakatiwalaan yung mga kaibigan mo?” tanong ni inay

“aling Linda si Grace po yung nagsabi sa kanila bago pa po ma amin ni Anghelo naunahan na po siya ni Grace sa pagsabi ng totoo” tugon ni Marie

“naku Anton sinasabi ko na nga ba narinig tayo ni Grace nung nag uusap tayo sa kusina eh” sambit ni Inay

“oo nga kasalanan natin ito” tugon ni Itay

“ha? Bakit po?” tanong ko

“anak habang nag uusap kasi kami ng Inay mo nung isang araw pa, nadulas kasi nanay mo at natawag kang Jhun at napag usapan din namin tungkol sa pagkatao mo nang biglang  pumasok sa kusina si Grace pero wala naman siya sinabi, ngayon alam na namin na narinig pala nya ang lahat, pasensya ka na anak kasalanan namin ito.” Malungkot na tugon ni Itay.

“ganun po ba? wag po kayo mag alala wala po kayong kasalanan lalabas at lalabas din naman po ang totoo napaaga nga lang po” tugon ko

“ibig sabihin planado pala ni Grace ang lahat, matagal na pala nyang alam ang lihim mo pero talagang tinaon pa nya na ibunyag ang sikreto mo kung kailan napalapit na sayo ng husto si Josh at Harvey para talagang magalit sila sayo, ibang klase talaga kasamaan ng babaeng yan” galit na sambit ni Marie

“wag ka mag alala anak bumalik nalang tayo sa isla mas masaya pa dun, at dun mo na din ipagpatuloy ang pag aaral mo, ayaw na din naman namin dito pero anak konting tiis nalang malapit na din naman kami makaipon ng itay mo sapat na yun para sa pamasahe natin pabalik sa isla” si Inay

“talaga po ba inay? Babalik na tayo ng isla?” tanong ko habang natuwa ako

“oo anak pero konting tiis muna ha, pumasok ka parin sayang naman din kasi ang mga matututunan mo sa eskwelahan” si Itay

“sige po” tugon ko habang naka ngiti

Bigla naman lumabas ng kanilang bahay si Mr. Villegas at nakita ako

“o nandito pala yung magaling nyong anak, ano ang ginagawa mo dito?” galit na tanong ni Mr. Villegas

“ahh dinalaw ko lang po sila Inay at Itay papaalis na din po kami” tugon ko

Ngunit nang magpapaalam na sana ako kila Inay at Itay ay bigla akong linapitan ni Mr. Villegas

“alam mo ba nang dahil sayo muntik na akong mapahamak kay Mr. dela Vega, kundi pa nasabi sa akin ng anak ko ang tunay mong pagkatao eh hindi ko pa ito malalaman, totoo nga sabi nila isa kang oportunista hindi ko alam kung ano meron sayo bakit tuwang tuwa si Mr. dela Vega bukod sa kamukha mo lang ang yumao niyang anak, pero ngayon pag nalaman niya ang totoo tingnan natin kung matutuwa pa rin siya sayo” galit na sambit ni Mr. Villegas

Tumahimik na lamang ako at yumuko, ngunit ang susunod na pangyayari ang ikinabigla ng lahat

“kaya lumayas ka dito sa pamamahay ko! “ sigaw ni Mr. Villegas habang tinulak ako ng malakas

Malakas ang pagkakatulak sa akin ni Mr. Villegas kaya natumba at bumagsak ako sa semento na naging sanhi ng aking pagkaka sugat sa magkabilang siko

“sir! Tama na po paalis na po ang anak ko wag nyo naman po siyang itulak” si Itay habang tinutulungan akong tumayo

“wag kang makialam ang trabaho mo ang gawin mo!” galit na tugon ni Mr. Villegas

agad agad ako inilayo nila Inay at Itay pati narin sila Dindo at Marie ay inilayo ako

“wag na wag ka na uli makakatungtong dito sa pamamahay ko” banta ni Mr. Villegas habang papasok na siya sa kanyang bahay

Nung mga oras na yun ay parang wala akong naramdamang takot o hiya, hindi ko alam ngunit sa dinami dami siguro nang nangyari sa akin ay hindi na ako makaramdam ng emosyon dahil siguro narin sa pilit na pagtatago ko ng aking nararamdaman. Umiyak si Inay sa sobrang awa sa akin si Itay naman hindi maitatago sa kanyang mukha ang sobrang galit sa ginawa sa akin ni Mr. Villegas.

“anak hayaan mo maayos din ang lahat makakaalis din kami sa impyernong bahay na toh konting tiis na lang at makakauwi na din tayo sa atin” si Inay habang umiiyak at inaayos ang aking sarili

“Dindo, Marie kayo na muna bahala sa anak namin ha, wag nyo siyang pababayaan” bilin ni Itay

“opo Mang Anton kami na po bahala sa kanya” tugon ni Dindo

Nilisan na nga namin ang tahanan ng mga Villegas at umuwi sa dorm, habang naglalakad kami ay kinausap ako nila Dindo at Marie

“ayos ka lang ba Anghelo?” pag aalalang tanong ni Marie

“ayos lang ako wag kayo mag alala” tugon ko

“wala ka man lang  kasi reaksyon kanina sa mga sinabi at ginawa sayo ni Mr. Villegas” sambit ni Dindo

“di ko alam pero parang manhid na ako sa dami sigurong problema na dumating sa aking buhay parang maliit lang na bagay yung ginawa sa akin ni Mr. Villegas” tugon ko

“o Anghelo mamimis ka namin pag umalis ka na, gusto sana naming sumama sayo pauwi ng probinsya natin kaso sayang talaga itong scholarship eh” sambit ni Marie

“wala yun mamimis ko din naman kayo saka ayoko naman masira pag aaral nyo dahil lang sa akin saka sigurado naman ako magkikita kita parin naman tayo eh kaya wag kayong mag alala” ngiti kong tugon

Nagdaan pa ang mga araw at linggo ganun pa din ang naging trato nila Josh at Harvey sa akin si Fatima naman kahit papaano ay ngumingiti na sa akin, pinabayaan ko na lamang sila dahil alam ko kahit paulit ulit akong humingi ng tawad sa kanila ay sarado na ang kanilang mga puso.

Samantala sa tambayan nila Josh at Harvey kasama ang iba ko pang mga kaklase ay dumating ang grupo ni Grace.

“anong ginagawa nyo dito?” tanong ni Josh

“masama ba? hindi ba magkakaibigan tayo lalo pa kami ang naging daan upang malaman nyo ang tunay na motibo ng Anghelo na yun dapat pa nga nagpapasalamat kayo sa amin eh” tugon ni Grace

“pwede ba wag ka magbiro, hindi nangangahulugan na tinulungan nyo kami eh matatanggap na namin kayo, baka akala nyo nakalimutan na namin ang mga pinag gagagawa nyo, eh mas masahol pa nga kayo kay Anghelo eh” kaya pwede ba umalis na kayo galit na tugon ni Harvey

“pero Josh, Harvey ginawa lang naman namin yun dahil mga kaibigan nyo kami” paliwanag ni Elton

“ano ba pinagkaiba nyo kay Anghelo? Pareho lang naman kayo nagpapanggap mas nauna pa nga lumabas ang tunay na kulay nyo kesa sa kanya eh kaya wag kayong magmalaki”  galit na tugon ni Josh

“pero” magsasalita pa sana si Grace nang biglang magsalita si Fatima

“narinig nyo sila hindi ba? malinaw naman ang gusto nilang mangyari kaya umalis na kayo pwede?” galit na sambit ni Fatima

Wala nang nagawa ang grupo ni Grace kundi lisanin ang tambayan nila Josh at Harvey, natapos ang araw na puno pa din ako ng kalungkutan.

Samantala sa opisina ni Papa habang papasok si Ms. Vasquez sa opisina ni Papa ay nakita nyang lumabas mula doon si Mr. Villegas, pagpasok nya dito ay nakita nya si Papa na nag iisip ng malalim

“ahh sir siguro naman po alam nyo na yung tungkol kay Anghelo” sambit ni Ms. Vasquez

“oo nasabi na sa akin lahat ni Mr. Villegas” tugon ni Papa

“totoo po lahat ang nang narinig nyo hindi po siya ang tunay na Anghelo” paliwanag ni Ms. Vasquez

“oo alam ko yun” tugon ni Papa

“ahh sir tatanggalin ko na po ba siya sa scholarship?” tanong ni Ms. Vasquez

“hindi hayaan mo na muna” tugon ni Papa

“sige po sir kayo po ang masusunod” tugon ni Ms. Vasquez habang papalabas na ng opisina ni Papa

Pagkalabas ni Ms. Vasquez ay agad tinawag ni Papa ang kanyang sekretarya

“Donna” tawag ni Papa

“sir bakit po?” tugon ng kanyang sekretarya

“wala pa bang tawag galing sa private investigator?” tanong ni Papa

“sir wala pa po eh” tugon ng kanyang sekretarya

“ganun ba? o sige bumalik ka na sa ginagawa mo” si Papa

Samantala sa penthouse nila Josh at Harvey habang nakaupo sa sala ang tatlo

“ahh guys talaga bang hindi nyo na mapapatawad si Anghelo? Alam ko mali ang nagawa nya maling mali pero sapat na ba talaga yun para kalimutan nyo yung mga masasayang pinagsamahan nyo?” tanong ni Fatima

Sa sinabi ni Fatima ay biglang napaisip si Josh at Harvey

“alam nyo kahit naman siguro sa akin mangyari yun malamang ganun din ang gawin ko kung kinabukasan at pag aaral ko ang nakataya dito matatakot din siguro ako sabihin ang totoo” dagdag pa ni Fatima

“tama ka Fatima naging mabait nga naman sa atin si Anghelo saka yun lang naman ang nagawa nya sa atin, ang lahat na ay puro magagandang bagay naman,  kaya hindi sapat yung kasalanan nya para kalimutan nalang pagkakaibigan namin” tugon ni josh

“sang ayon ako, kung iisipin mo nga naman naging tapat naman siya sa atin yung isang bagay lang talagang yun ang nagawa nyang itago sa atin dapat kalimutan na nga natin ang galit natin sa kanya” tugon ni Harvey

“o yan ganyan dapat” masayang sambit ni Fatima

“ibang klase talaga yang Anghelo na yan ano kaya gayuma pinainom niya sa atin hahaha” natatawang sambit ni Josh

“oo nga tol tama ka, pano kausapin nalang natin siya bukas” tugon ni Harvey

At yun nga napagkasunduan nila na makipag ayos na sa akin, kinabukasan ay hindi na ako pumasok sa eskwelahan, hinanap nila ako kila Dindo at Marie.

“guys nakita nyo ba si Anghelo?” tanong ni Josh

“ahh wala eh hindi siya pumasok ngayon may pinuntahan kasi siya” tugon ni Marie

“ganun ba? kailangan kasi namin siyang makausap eh” tugon ni Harvey

“bukas baka pumasok na siya, oo nga pala heto pala pinabibigay nya” si Dindo habang inaabot ang cellphone na bigay nila sa akin

“ano ito bakit nyo ibinabalik sa amin ito? Binigay na namin sa kanya iro ahh” si Harvey

“nahihiya na kasi siya sa inyo, kaya kunin nyo na ulit, napakiusapan lang naman ako eh” tugon ni Dindo

Ngunit hindi pumayag sila Josh at Harvey sa halip ay ipinabalik nila ito sa akin.

“Pakisabi nalang kay Anghelo gusto namin siya makausap ha saka pasensya na pala sa mga nasabi namin dati” si Josh

“wala yun ayos lang yun naiintindihan naman namin kayo eh, wag kayo mag alala sasabihin nalang namin kay Anghelo pag nakita namin siya” ngiting tugon ni Marie

Samantala sa aking kinaroroonan habang naglalakad lakad ako kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta basta makapagpalipas lang ng oras biglang may sasakyan na huminto sa tapat ko, pagbukas nya ng bintana ay nakita ko si Kuya John

“o Anghelo saan ka pupunta?” tanong ni Kuya John

“ahh kuya ikaw pala, wala kahit saan lang, nagpapalipas lang naman ako ng oras eh” tugon ko

“kumain ka na ba? halika sakay ka na samahan mo ako mag lunch” aya ni Kuya John

Sumakay nako, habang nagdadrive si kuya John ay kinausap nya ako

“saan ka ba talaga pupunta? Tanghaling tanghali ahh di ba may pasok ka?” tanong ni Kuya John

“hindi po ako pumasok eh wala po kasi akong gana pumasok kaya nagpapalipas nalang po ako ng oras” paliwanag ko

“mukhang may problema ka nga, sige kain muna tayo” ngiting tugon ni Kuya John

Dinala nya ako muli sa jey’s restaurant at gaya ng inaasahan nung makita nung manager at mga waiter si kuya ay nagmamadali ang mga ito para alalayan kami, dinala nila kami sa VIP area. Habang kumakain kami ni kuya ay kinausap ko siya

“kuya siguro alam mo na talaga na hindi ako ang tunay na Anghelo hindi ba?” nahihiya kong tanong

“ahh yun ba? oo nasabi na nga sa akin ni Papa, wag ka mag alala hindi kita huhusgahan alam ko at nararamdaman ko naman na mabuti kang tao kaya wag mo na isipin yun” ngiting tugon ni Kuya John

“si Mr. dela Vega po ba galit sa akin?” tanong ko

“hindi naman, kasi kung naiintindihan kita sigurado ako mas naiintindihan ka ni Papa saka kung galit yun edi sana pina cancel na nya yung scholarship mo pero hindi nya ginawa” tugon ni Kuya John

“po? Hindi po nya pina cancel scholarship ko?” tanong ko habang nagtataka

“hindi saka wag mo na isipin yun, o sige na ubusin mo na yang pagkain mo” tugon ni Kuya John

(Paki play po) )(yung mga di po maka play “I’ll be there by Martin Nievera po)

<iframe src="http://firesoul.opendrive.com/files/listen.php?file_id=49285057_0mTGp&autoplay=false" height="35" width="370" style="border:0" scrolling="no" frameborder="0" allowtransparency="true"></iframe>

Natapos kami kumain at ihinatid nya ako sa dorm habang nakatayo siya sa may kotse nya at hinihintay nya akong makapasok sa dorm, nung nasa may pinto na ako ng dorm ay bigla akong tumakbo pabalik sa kanya at niyakap siya ng mahigpit at humagulgol ako

“sige lang umiyak ka, ilabas mo lahat yan” si Kuya habang yakap ako at hinihimas ang aking buhok

“pasensya na po kuya hindi ko na po kasi kaya eh, ang sakit sakit po kasi talaga eh” sambit ko habang umiiyak ako

“alam ko nasasaktan ka, wag ka mag alala andito lang ako hindi kita iiwan hanggat di mo nailalabas lahat ng iyong kalungkutan” si Kuya John habang patuloy ang yakap sa akin

Nung mga oras na yun habang yakap ko si Kuya John naramdaman ko kung ano ang naramdaman ko habang yakap ko si Kuya Justin, parang ayaw ko nang bumitaw nung mga oras na yun at umiyak ng umiyak na lamang parang naramdaman ko ang pagmamahal ng isang kuya sa matagal nang nawalay na kapatid, hindi ko maintindihan pero biglang gumaan ang aking pakiramdam. Makalipas ang ilang minuto ay tumigil na din ako sa pag iyak

“ano ayos ka na ba?” ngiting tanong ni Kuya John

“opo kuya salamat po” tugon ko

“o sige basta kung kailangan mo ng malalabasan ng sama ng loob tawagan mo lang ako” ngiting tugon ni Kuya John

(paki stop na po)( maganda po tapusin nyo yung kanta :))

Pumasok na ako sa dorm at umalis na din si Kuya John, nakatulog ako sa sobrang iyak ko pagkagising ko ay nandoon na si Dindo.

“o Anghelo kamusta ka na?” tanong ni Dindo

“ayos lang ako” tugon ko

“heto nga pala yung cellphone hindi kasi nila tinanggap saka mukhang gusto ka nilang makausap eh” sambit ni Dindo

“ahh ganun ba? sige salamat ha” tugon ko

Samantala kinagabihan habang kumakain ang aking pamilya...

“o John bakit kanina ka pa walang imik diyan?” tanong ni Kuya Justin

“may problema ka ba anak?” tanong ni Papa

“kasama ko kasi kanina si Anghelo sobrang lungkot nya niyakap nya ako at iyak siya ng iyak, alam mo kuya, naramdaman ko din yung naramdaman mo nung yakap mo siya parang si jey yung yakap ko hindi ko alam pero bumilis bigla ang pintig ng puso ko nung mga oras na yun” paliwanag ni Kuya John

Muli ay napaisip si Papa at di na lamang ito umimik.

Sa bahay naman ng mga Villegas habang kumakain sila...

“hon bukas na ang kaarawan ni Mr. dela Vega dapat maganda ang ayos natin I heard madaming mga kilalang tao at politiko ang mga darating sa araw na yun” sambit ni Mrs. Villegas

“siyempre pahuhuli ba tayo eh halos lahat yata ng mga mayayaman dito sa maynila eh dadalo sa kaarawan ni Chairman” ngiting tugon ni Mr. Villegas

“Naku gagandahan ko talaga ang suot ko baka sakali bumalik ang pagtingin ni Harvey sa akin” sambit naman ni Grace

“Lisa iha paganda ka ha malay mo yung kaarawan na yun maging engagement party na din malay mo bukas mag propose na sayo si Justin” biro ng kanilang ina

“ikaw talaga ma puro ka biro pero wag kayo mag alala nakahanda na ang lahat ng aking susuotin” tugon ni Lisa

Kinabukasan ay hindi nanaman ako pumasok para makapaghanap ng ireregalo sa kaarawan ni Papa mamayang gabi

“Guys hindi parin ba papasok si Anghelo?” tanong nila Josh at Harvey

“hindi eh naghahanap kasi ng ireregalo para sa kaarawan mamaya ni Mr. dela Vega” tugon ni Marie

“ahh ganun ba? o sige kausapin nalang namin siya mamaya sa kaarawan ni tito wil” tugon ni Harvey

Samantala ay patuloy pa din akong ikot ng ikot sa mall naghahanap ng ipangreregalo kay papa, ngunit halos lahat ng mga napipili ko ay may kamahalan, kaunti lang kasi ang pera ko kaya hindi ko ito mabili, naupo nalang ako sa isang tabi at nag isip, makalipas ang ilang minuto ay may naisip ako at sana magustuhan nya yun.

“tama yun nalang” sambit ko sa aking sarili

Dumating ang oras ng party halos lahat ng mayayaman at mga kilalang personalidad ay dumalo sa pagtitipon, pati mga kaklase ko dati nung highschool ay kumpleto din halos lahat na yata ng tao na naging parte ng buhay ko ay dumalo sa pagtitipon.

“bat wala pa si Anghelo?” tanong ni Josh

“hindi ko alam eh pero baka parating na yun” tugon ni Dindo

“sige hintayin nalang namin siya” si Harvey

Dumating din ang pamilya Villegas kasama ni Grace sila Kate, Elton at Luke at linapitan nila ang grupo nila Josh at Harvey

“hi guys tara dun nalang tayo sa isang table” aya ni Grace

“hindi ka ba talaga maka intindi? Ayaw namin sayo” inis na tugon ni Fatima

“hanggang ngayon ba naman galit parin kayo sa amin? Kalimutan nalang natin ang lahat” pakiusap ni Elton

“pwede ba wala kami sa mood makipag lokohan sa inyo kaya iwan nyo nalang kami” tugon ni Harvey

Wala na din nagawa ng grupo ni Grace kundi iwanan ang grupo nila Josh at Harvey, puro kasiyahan kantahan at sayawan ang nangyari halos nakalahati na ang programa ngunit hindi pa rin ako dumarating.

“wala pa rin ba si Anghelo?” tanong ni Harvey

“wala parin eh di ko pa siya nakikita” tugon ni Marie

Magsasalita na sana si Josh nang biglang lumabas ako sa stage kung nasaan ang orchestra at banda. Napatingin lahat ng nasa pagtitipon sa akin kabilang na sila Papa, Kuya John, Kuya Justin, Josh, Harvey, Fatima, Beth, Tom, Dindo, Marie at ang mga naging kaklase ko pati narin ang pamilya Villegas at grupo ni Grace.

Nagsalita ako sa stage..

“Mr. dela Vega una po sa lahat gusto kong humingi ng paumanhin dahil sa nagawa kong pagsisinungaling sa aking tunay na pagkatao, napakabuti nyo po sa akin para sirain ko lang po ang inyong pagtitiwala, sasabihin ko na po ang totoo, tama po kayo hindi nga po Anghelo ang aking tunay na pangalan hindi rin po Jhun, hindi nga po ako tunay na anak nila Inay at Itay nagawa ko lang po magpanggap na anak nila para makapag aral kasi ang totoo po niyan matagal po daw kasi ang pag proseso ng dokumento sa mga katulad ko na hindi maalala ang nakaraan.” Paliwanag ko

Nagulat sila Papa, Kuya, Josh, Harvey, Fatima at mga dati kong kaklase sa kanilang mga narinig

“tama po kayo hindi ko po kasi talaga maalala ang aking nakaraan, kaya pasensya na po kayo kung hindi ko maibibigay sa inyo ang tunay kong pangalan kasi hindi ko din po talaga alam kung ano ang tunay kong pangalan,” malungkot kong paliwanag

“natagpuan po ako nila Inay at Itay sa may dalampasigan sa isla isabel na walang malay tinulungan po nila ako at kinupkop at itinuring na parang tunay na anak, nung makuha po ako sa scholarship ng dela Vega foundation natuwa po kami dahil makakabalik na po ako ng Maynila at maaari ko na pong mahanap ang aking tunay na pamilya. Mr. dela Vega alam nyo po kahit sandali lang po tayong nagkasama itinuring ko na po kayong parang tunay na ama kaya dahil po diyan gusto ko pong i alay sa inyo itong paboritong awit ng inyong yumaong asawa gaya po ng naikwento niyo po sa akin dati na lagi din ito inaawit ng bunso nyong anak, pasensya na po kayo wala po kasi talaga akong pera pambili ng regalo kaya heto lang po ang maiaalay ko para sa inyo sana po magustuhan nyo.” Sambit ko habang naghahanda sa pag awit

At dun na nga ay nagsimula ng tumugtog ang orchestra at nagsimula na akong umawit.

(Paki Play po)

Ikaw lamang
ang tangi kong iniisip
ang lagi kong panaginip
tayong dalawa aylaging nagmamahalan

pangarap ko
na kailan ma'y 'di maglaho
ang pag-ibig kong ito
pagka't hinding-hindi ko makakayang mawalay sa'yo

ikaw lamang ang buhay ko
sana nama'y pakinggan mo
ang puso ko na mayroong sinasabi

Chorus:
ikaw lamang
ang tangi kong minamahal
ang lagi kong dinarasal
sana'y habangbuhay tayong magkasama
ang puso ko'y
ibibigaylamang sa'yo
ito ang aking pangako
mula ngayon hanggang magpakailan pa man..
ikaw lamang..

ikaw lamang ang buhay ko
sana giliw pakinggan mo
ang puso ko na mayroong sinasabi..

repeat chorus:

ikaw lamang

Habang ako ay umaawit  ay napuno ng iyakan sa pagtitipon

“a-ang tinig na yun hindi ako maaaring magkamali,  ang anak ko” si Papa habang tumutulo ang mga luha

Biglang humagulgol sila Kuya pati na din si Josh, Harvey at Fatima nung marinig nila ang aking tinig

Itutuloy...