Sa Aking Paglisan part 7

Sa aking paglisan part 7

Sobrang kalungkutan ang aking nararamdaman nung mga oras na yun gustong sumabog ng aking dibdib at ilabas ang aking mga luha ngunit pinilit kong maging matatag, ipinangako ko kila papa na di ako iiyak at gusto kong tuparin yun, marahil ay nadala na din sa emosyon ng aking awit ang mga nakikiramay dahil sa mga oras na yun pawang mga hinagpis at mga luha nalang ang aking mga nakikita. Natapos ko ang kanta at nakahinga nang maluwag. Kita ko sa mga mata nang aking mga kaklase, guro at kamag aral ang pagkabigla sa kanilang nasaksihan, bumaba ako mula sa entablado at nagtungo sa kanilang kinaroroonan.

“i ikaw si heaven?” ang nauutal na tanong ni Greg isa sa aking mga kaklase

“kaya pala napakagaan nang aking damdamin tuwing naririnig ko ang iyong tinig” ang aking adviser

“Jey ikaw nga ikaw nga” sabay iyak ni beth ang isa sa aking mga kaklase

“idol! Ikaw ha may patago tago ka pa sa amin” si Kevin isa sa aking kamag aral

“tingnan mo nga naman buong akala namin si Neil si Heaven” si Tom isa sa aking mga kaklase

“ikaw Jey ha ang galing mo mag sikreto, pero napabilib mo talaga kami” si Fatima

“naiiyak pa naman lagi ako pag kumakanta mokong na Neil na yun di naman pala siya talaga yung kumakanta hay nako buti nalang Jey ikaw talaga yun at least pede nako humagulgol ngayon” si Joanna isa sa aking mga kamag aral habang natatawa.

“hindi ba kayo galit sa akin? Nagsinungaling ako sa inyo” ang pag aalala kong tanong sa aking mga kaklase, guro at kamag aral.

“hindi kalimutan mo na yun naiintindihan ka naman namin” si Troy isa sa aking mga kaklase

“walang hiyang Neil na yun ang kapal talaga ng mukha at talagang pinanindigan pa nya kasinungalingan nya para lang sumikat sa campus” galit na sambit ni Tom

“oo nga puro paninira pa kay Jey mga sinasabi nya” si beth

“naku kahit kaklase ko yun kukutusin ko talaga yun” si Joanna

“no wonder iniiwasan ka nila josh at harvey” galit na wika ni Fatima

“hayaan nyo na may kasalanan din naman ako nagpagamit ako at ginamit ko din siya sana mapatawad nyo ako” ang malungkot kong tugon

Nilapitan ako ng aking mga kaklase at kamag aral kasama si Fatima ay niyakap nila ako, parang nabawasan ang tinik sa aking puso sa mga oras na yun, ngayon alam ko na may mga kaibigan parin ako na nagmamahal parin sa akin. Dinako ko ang aking tingin sa pinaroroonan nila Josh, Harvey at Neil at kitang kita ko parin sa kanilang mga mata ang pagkabigla sa kanilang nasaksihan.Nilapitan ko sila upang magpaliwanag ngunit masyado silang nasaktan sa aking ginawa.

“Harvey, Josh di ko alam kung paano ko uumpisahan ito alam ko nagkamali ako maiintindihan ko kung di nyo na ako mapapatawad”

“paano mo nagawa sa amin ito ganun nalang ba ang galit mo sa amin na pati kaming mga best friend mo niloko mo?” ang naiiyak na tugon ni Josh

Tumingin ako kay Harvey at umiling lamang ito.

“Nandito kami para kay tita Rose let’s just leave it that way” ang matigas na sambit ni Josh

“Ahh sige naiintindihan ko sana dumating ang araw na mapatawad nyo din ako kahit di nyo na ako ituring na kaibigan basta sana lang mapatawad nyo ako” ang nalulungkot kong tugon kila Josh at Harvey.

Paalis na sana si Harvey nang sinubukan siya sundan ni Neil.

“Harvey sandali sasama ako” si Neil

“Look! Stay the hell away from me!” ang nangagalaiting tugon ni Harvey habang hawak hawak ng kanyang dalawang kamay ang kwelyo ni Neil

Susuntukin na sana niya si Neil nang pigilan  siya ng aking mga kaklase at kamag aral at tuluyan na nga nya nilisan ang lugar.

Sinubukan naman lapitan ni Neil si Josh at magpaliwanag.

“Josh let me explain” pagmamakaawa ni Neil

“explain what? How you lied to us? How you made us a fool? Galit na tugon ni Josh

“si Jey din naman nagsinungaling saka siya naman lahat ang punot dulo ng lahat ng ito eh” bintang ni Neil.

“hoy ang kapal mo at least si Jey humingi ng tawad eh ikaw? Wala ka nang ginawa kundi manisi ng ibang tao” si Fatima

“Pareho lang naman kayo ni Jey magsama kayo!” si Josh

“ pero Josh nagawa ko lang naman yun para mapalapit ako sa inyo ni Harvey” si Neil

Lalapit na sana muli si Neil kay Josh nang bigla siyang itulak ni Josh

“I said back off!!” galit na sambit ni Josh

“Tama na nga yan tandaan nyo ang oras na ito ay para kay tita Rose sana igalang nyo naman” si Tom

Yumuko na lamang ako at tuluyang  nang nilisan ang lugar para puntahan sila papa at kuya.

“Jey ayos ka lang ba?” ang nagaalalang tanong ni Kuya John

“oo kuya ayos lang ako” ngiti kong tugon na may halong kalungkutan.

“Puntahan mo na si mama magpaalam ka na” si Kuya Justin

Umiling lamang ako at yumuko

“Anak kailangan mo na magpaalam sa mama mo” si Papa

Napapayag din ako nila papa at kuya kahit mabigat sa aking kalooban ay kailangan kong gawin yun. Umakyat ako sa taas at sinimulan ko na magsalita para kay mama.

“Salamat po sa lahat nang nakiramay alam nyo po mahal na mahal ni mommy hetong school alam naman po siguro halos lahat ng guro dito na medyo may pagka pasaway ako at si mommy ang laging napaperwisyo” ang natatawa kong sinabi.

Natawa ang mga guro at kaklase ko sa aking mga nasabi.

“Naaalala ko pa ang sabi sa akin ni mommy “anak hindi ako laging andyan para bantayan ka kaya sana piliin mo ang matuwid na landas” ang malungkot kong kwento

“Dito sa school ka makakatagpo ng mga taong magmamalasakit at magmamahal sayo, anak ingatan mo sila, wag mo sisirain ang kanilang tiwala iwasan mo ang maging makasarili at huwag kang makakalimot na magdasal sa diyos” at napatingin ako kila Josh na halatang pinipigilan ang emosyon.

Sa mga oras na yun ay biglang bumuhos ang aking emosyon

(Paki play po)

“Pa, alam ko nangako ako sa inyo na hinding hindi nako iiyak pero papa,  sana payagan nyo na ako kahit ngayon lang,  pls po nakikiusap ako nagmamakaawa po ako papa pangako di na ulit magiging matigas ulo ko susundin ko na kayo lagi magpapaalam na po ako pag malelate ako di na po ako magiging pasaway” ang naiiyak kong pakiusap kay papa.

Isasara na sana ang kabaong nang tumakbo ako patungo sa kinaroronan ni mama

Mama wag moko iwan mahal na mahal kita mama! Ayaw ko pa magpaalam mama wag moko iiwan mama kooooo gumising ka mama wag moko iwanang nag iisa! Mama I love you mama” at bigla ako napaupo sa sahig

Dali daling tumakbo papunta sakin sila Papa at kuya para alalayan ako. Itinayo ako ni papa at niyakap ng mahigpit.

“ssshh tahan na Jey magiging ayos din ang lahat babantayan ka lagi ng mama mo” umiiyak na sabi ni papa

Hinawakan naman ni Kuya Justin ang aking mukha

“Jey tumingin ka sa akin andito pa kami nila Papa di ka namin pababayaan mahal na mahal ka namin naiintindihan mo?” at niyakap ako ni kuya Justin

Lumapit naman ako kay kuya John at niyakap din siya nang mahigpit

“tahan na Jey malulungkot si mama pag nakikita ka niyang ganyan gusto mo bang malungkot siya?” habang umiiyak si kuya John

Nag umpisang marinig ang matinding dalamhati ng mga nakikiramay sa mga oras na yun, nag iiyakan na din ang aking mga kaklase at guro. Si Harvey ay nasa isang sulok kita sa kanyang mukha ang matinding sakit na nararamdaman. Kahit anong pilit niyang tago sa kanyang nararamdaman ang kanyang mga luha ang nanaig.

Si Fatima ay hindi matigil sa pag iyak sa labis na kalungkutan. Nilapitan niya si Josh at sinabing

“Josh hindi mo man lang ba pupuntahan si Jey!? Alam mo ba ngayon ka niya higit na kailangan hahayaan mo nalang ba siyang nagdurusa?” Ang naiiyak na pakiusap ni Fatima

“Sa palagay mo ba hindi ko alam yun? Sa palagay mo ba hindi nagdurugo ang puso ko ngayon? Kung nasasaktan ka higit ang sakit na aking nararamdaman” sumbat ni Josh kay Fatima habang umiiyak.

(Paki stop na po yung Music)

At sa mga oras na yun dinala na ang aking ina upang ihatid sa kanyang huling hantungan.

Puno nang pighati at kalungkutan ang naging libing nang aking ina na dinaluhan ng kanyang mga kaibigan at mahal sa buhay.

“Jey magpakatatag ka malalampasin mo din ito” ang aking adviser

“salamat po” ngiti ko sa aking adviser

“basta kung kailangan mo kami andito lang kami para sayo” si Tom

Ngiti ang aking sinukli

“Jey gusto mo ba samahan ka namin?” si Fatima

“huwag na salamat nalang gusto ko din mapag isa siya nga pala nasan si Josh at Harvey?” ang tanong ko kay Fatima at sa aking mga kaklase

“ahh eh nakasunod lang sila kanina eh” si beth

“wag ka mag alala Jey maayos din lahat” ngiti ni Fatima sabay yakap sa akin

“hindi ayos lang di nako mabibigla kung kamuhian nila ako kasalanan ko din naman eh” ngiti kong tugon kay Fatima

“Pero sana mapatawad din nila ako balang araw noh”

“mahal na mahal ka naman ng dalawang yun kaya alam kong darating din ang panahon patatawarin ka din nila” si Fatima

Nag umpisa nang mag alisan ang mga nakiramay pati na din ang aking mga guro at mga kaklase.

“alis na kami condolence uli” si Greg

“talaga bang ayos ka lang ayaw mong samahan ka namin?” si Tom

“Hindi na ayos lang ako salamat uli” ngiti ko

Kami nang aking pamilya nalang ang natira sa puntod ng aking ina.

“Jey tara na anak mag gagabi na kailangan mo na din magpahinga” si Papa

“oo nga Jey baka kung mapano ka pa niyan” si kuya John

“Pa, John hayaan na muna natin si Jey mapag isa” si Kuya Justin

At tuluyan na nga nila ako iniwan para mapag isa, umupo ako sa harap ng puntod ng aking ina at sinimulan siyang kausapin.

“ma ano kaya itsura ng langit? Sana maging masaya ka diyan wag mo kalimutan ikamusta mo ako kila Lolo at Lola pakisabi na din kay Lola sorry nabasag ko yung paborito niyang vase si yaya tuloy napagbintangan hehe.”

“ma I love you mamimis kita kahit lagi kang busy nagagawa mo parin kaming tignan bago ka matulog” ang naiiyak kong mga nasabi sa harap ng puntod ng aking ina.

Sa mga oras na yun nagdilim ang kapaligiran parang nakikipag luksa ang mga anghel sa langit, bumuhos ang ulan ngunit hindi man lang ako natinag sa aking kinalalagyan patuloy pa din ako sa pagkausap sa aking ina kahit damang dama ko ang lamig nang ulan ay tiniis ko lamang ito.

“ma alam nyo galit po sa akin si Josh at Harvey, opo ma as usual ako may kasalanan hehe, alam nyo naman diba pag nagkakaron kaming tatlo nang di pagkakaintindihan ako lagi punot dulo ang tigas tigas po kasi ng ulo ko yan din diba dahilan kaya lagi niyo ako napapagalitan dati, ang lakas talaga sa inyo nung dalawang yun hehe di ko naman kayo masisisi kasi ang bait nga naman nila sa akin pero huli na po ang lahat ma mukhang di na talaga nila ako mapapatawad eh” ang malungkot kong nasabi sa harap ng puntod nang akin ina

Biglang tumigil ang patak ng ulan sa aking katawan nagtaka ako dahil hindi pa naman tumitila ang ulan, napatingin ako sa aking likuran at iniangat ko ang aking ulo, nakita ko ang isang lalaki na may dalang payong ang nagbibigay silong sa akin.

(Paki play po)

“Harvey?” tulala kong nasabi

“a ano ginagawa mo dito?” ang na uutal kong tanong

“ikaw talaga Jey kahit kailan talaga pasaway ka nakita mo na ngang umuulan di ka man lang sumilong” si Harvey

“di ka na ba galit sa akin?” nahihiya kong tanong

“tumayo ka na nga diyan baka magkasakit ka pa” pag aalalang tugon ni Harvey

Tumayo na ako at humarap sa kanya sabay pikit nang aking mga mata at sinabing

“s-sige suntukin mo ako ok lang sa akin maiintindihan kita basta wag lang masyadong malakas ha baka wala na kasing matira para sa suntok ni Josh” ang nauutal kong nasabi habang nakapikit.

“Halika nga rito” hinila ako ni Harvey at niyakap nang mahigpit

“sa palagay mo ba matitiis kita? Eh best friend kita alam mo namang kahit may pagka pasaway ka  mahal na mahal kita” habang yakap yakap ako ni Harvey

“sorry talaga sa mga nagawa ko patawarin nyo ako” humahagulgol kong paghingi ng tawad habang nakayakap kay Harvey

“ssshh tahan na wala na yun kalimutan mo na yun” at hinalikan niya ako sa ulo

“Pano si Josh mapapatawad pa kaya niya ako?” umiiyak kong tanong kay Harvey habang nakayakap sa kanya

“wag ka mag alala lalambot din ang puso nun alam ko yun”

“sana nga” tugon ko

“tsk tsk basang basa ka tuloy baka magkasakit ka pa niyan, tigas talaga ng ulo mo, tara na nga umuwi na tayo” si Harvey

Inakbayan ako ni Harvey at tuluyan na nga namin nilisan ang himlayan nang aking ina.

Itutuloy...