Sa Aking Paglisan part 6

Sa aking paglisan part 6

Inalalayan ako ng aking kuya palabas ng silid at tuluyan na namin nilisan ang eskwela para puntahan si mama. Nang dumating kami sa Hospital nakita kong si Papa nakatayo sa labas ng kwarto ni mama at tuluyan na akong tumakbo sa kanya at niyakap ko siya ng mahigpit.

“Papa, papa wala na si mama, papa”

“Tahan na Jey andito pa naman ako di ko kayo pababayaan tahan na anak” ang umiiyak na sambit ng aking ama

Nang mailabas ko na ang aking sakit na nadarama ay kinausap ako nila Papa at kuya.

“Jey puntahan mo na mama mo sa loob” si Papa

“Ayoko papa hindi pa ako handa”

“Hindi ka ba magpapaalam kay mama?” umiiyak na tanong ni Kuya John

Niyuko ko lang ang aking ulo at yumakap kay papa

“kung yan ang gusto mo anak alam ko maiintindihan naman ng mama mo”

Habang naka yakap ako kay papa unti unting nakaramdam ako nang panghihina at tuluyan na nga akong nawalan ng malay.

“Jey! Jey! Gumising ka Jey!” Tarantang pagsigaw ni Papa

“Pa! ano nangyari kay Jey!” sila kuya

At sa mga oras na yun ay nagtakbuhan na nga ang mga nurse at doctor para tulungan ako, dinala ako sa emergency room para tignan. Matapos ang dalawampung minuto lumabas na ang doctor mula sa emergency room para kausapin si Papa.

“Stable na po ang condition ng anak nyo dala na din siguro ng matinding emosyon at pagkalipas nya ng gutom kaya nanghina ang kanyang katawan, kailangan nya lang pong magpahinga” ang doctor.

“Salamat po doc” si papa

Nilipat na ako sa isang private room ng hospital ngunit hindi pa rin ako nagigising. Dumating ang aking mga kaklase at mga guro sa hospital kasama na din ang aking mga kaibigan nung mabalitaan nila ang nangyari sa akin. Sinalubong sila nila Papa at Kuya.

“tito kamusta na po si Jey” pag aalalang tanong nila Harvey at Josh

“ok na siya kailangan lang daw ng pahinga sabi ng doktor” si Papa

“pede po ba namin siyang dalawin?” tanong ni Fatima

“Pasensya na pero bilin kasi ng doktor hindi muna daw siya pwedeng tumanggap ng bisita” si kuya John

“Baka pwede kahit masilip man lang namin siya” pagmamakaawa ni Harvey

“mahigpit kasi ang bilin sa amin ng doktor kaya kahit gustuhin man namin para na din yun sa ikabubuti ni Jey” si kuya John.

“Salamat pala sa pagdalaw nyo alam kong nagaalala kayo kay Jey pero mas makakabuti narin siguro kung hahayaan na din muna natin siyang mapag isa” si papa.

At tuluyan na nga nagpaalam ang aking mga kaklase at mga guro kasama nang aking matatalik na mga kaibigan. Dumaan sa parke sila Josh, Harvey at Fatima para makapag usap.

“Fatima matagal mo na diba alam ang nangyayari kay Jey bat di mo sinabi sa amin” galit na tanong ni Josh

“diba kaibigan ka namin bat mo nilihim sa amin ito!” dagdag ni Harvey

“wag nyo ako sisihin! Ang sisihin nyo ang mga sarili nyo! Bakit ilang beses na ba nya kayo nilapitan dati? at ni isa ba sa mga yun sinubukan nyo man lang ba siya pansinin o pakinggan? Tugon ni Fatima

Natahimik ang dalawa kong matalik na kaibigan.

“o ano? Hindi kayo makapag salita, inaamin ko may nagawang pagkakamali si Jey pero sa tingin nyo sapat na ba yun para kalimutan nyo lahat ng pinagsamahan nyo? si Fatima

Naupo si Harvey sa isa sa mga upuan dun habang nakahawak sya sa kanyang ulo.

“Hindi ko mapapatawad ang aking sarili kapag may masamang nangyari kay Jey” malungkot na tugon ni Harvey

“wag mo sabihin yan magiging maayos din ang lahat” si Josh

Naiwan si kuya John sa hospital upang magbantay sa akin samantalang si Papa at kuya Justin ay busy sa pag aasikaso sa burol ni Mama. Makalipas ang isat kalahating araw ay nagising na din ako at dinatnan ko si kuya na natutulog sa may upuan ng aking silid.

“kuya nasaan ako” ang mahina kong sambit

Nagising si kuya at agad agad na tumayo para lapitan ako.

“kamusta ka na Jey ayos na ba pakiramdam mo? Si kuya John

“medyo nahihilo lang pero ayos nako, sila papa asan?”

“inaasikaso nila burol ni mama sa school mo” si kuya

At sa aking mga narinig bumigat nanaman ang aking damdamin dahil sa pagkaka alala ko sa nangyari kay Mama. Maiiyak nanaman sana ako nung mga oras na yun ngunit pinigilan ako ni kuya.

“Maghunos dili ka Jey kailangan mo magpakatatag bilin ng doktor hindi ka muna pwede umiyak o maging emosyonal dahil makakasama ito sayo baka di ka nila payagang makalabas bukas.” Si Kuya John

Nagpakatatag ako at pinilit kong kalimutan muna ang aking kalungkutan. Kinabukasan ay nag handa na ako para sa paglabas sa hospital nang may dumating akong dalawang bisita. Si Mr. Santos at Paul.

“Kamusta ka na Jey ayos ka na ba” ngiting tanong ni Paul

“Ayos na ako salamat”

“Mabuti naman kung ganun alam mo pinagalala mo kaming lahat” si Paul

Nabawasan ang aking kalungkutan sa aking mga narinig at least alam kong may nag aalala parin pala na kaibigan para sa akin.

“Pano ba yan Jey ano gagawin mo sa burol ng mama mo diba sa stadium ng school gagawin para magbigay respeto na din ang buong eskwela para sa kanya? Si Mr. Santos

“Pagod na po ako magtago at magkunwari tutuparin ko ang ipinangako ko kay Mama ako ang kakanta sa burol nya” ang matapang kong tugon

At tuluyan na nga akong nakalabas ng hospital at dumiretso sa bahay para makapag pahinga narin dahil pinapapunta na lang ako ng aking ama sa araw ng libing ni mama na dadaluhan din ng mga estudyante, guro, opisyal at iba pa.

(Sa araw ng libing)

Dumating ako sa eskwela na puno nang kalungkutan, sinalubong ko ng yakap sila kuya at Papa.

“Ayos ka na ba anak?” si Papa

“opo pa ayos na po ako” tugon ko

“Gusto mo bang tingnan ang mama mo?” tanong ni Papa

“ayoko pa po papa hindi pa po ako handa” ang nalulungkot kong tugon

“Jey tandaan mo bilin ng doktor wag ka muna magpadala sa emosyon mo baka kung mapano ka” sila kuya at papa.

“opo” ang malungkot kong tugon

Puno ang stadium ng mga nakikiramay andun ang aking mga guro, kaklase, kamag aral, principal at ibang pang mga kasamahang administrator ng aking ina. Nilapitan ako ng aking mga kaklase at guro para makiramay.

“Jey condolence and be strong” aking math teacher

“ayos ka na ba Jey? Condolence ha” isa sa aking mga kaklase

“wag ka mag alala andito lang kami para sayo” si Fatima

“Salamat sa inyo wag kayo mag alala ayos lang ako” ang ngiti kong tugon na may halong kalungkutan

Pati rin si Arturo ang aking kinaiinisang platoon leader ay dumalo para makiramay.

“Jey sana ayos ka lang, sya nga pala sorry dati ha sa lahat nang nagawa ko sana mapatawad mo ako” si Arturo

“wala yun kalimutan mo na yun” ngiti kong tugon

Nilapitan din ako ng dalawa kong matalik na kaibigan

“Jey kamusta ka na?” pagaalalang tanong ni Harvey

“Ayos lang ako salamat sa pag aalala” ngiti kong tugon kay harvey

“Sorry di namin alam” naiiyak na sambit ni Josh

“wala yun ayos lang yun” ngiti kong tugon

Yayakapin na sana nila ako pero umiwas ako.

“wag na, sigurado pagkatapos ng mangyayari mamaya ay tuluyan nyo na din akong hindi mapapatawad” ang nakangiti kong tugon sa aking matatalik na kaibigan at tuluyan na nga ako umalis para puntahan sila Papa para maghanda sa misa.

Puno ng pagtataka ang mga itsura ni Josh at Harvey nung iwan ko sila, pati narin sila Fatima at aking mga kaklase ay nagtaka sa aking mga sinabi.

Natapos ang misa at nag umpisa nang magsalita ang mga taong malalapit sa aking ina at ang mga huli ngang nagsalita ay sila kuya at Papa. Marami sinabi si papa na tuluyang nagpaluha sa mga nakikiramay sa aking ina. Huling nagsalita si Kuya John.

“Salamat po sa lahat nang nakiramay alam nyo po maswerte siguro kami ng mga kapatid ko at si mama ang pinili ng diyos para sa amin kahit maikling oras lamang nya ito pinahiram sa amin ay nagpapasalamat parin kami sa kanya. Ang naiiyak na si Kuya John

“May isang tao na mahal na mahal namin lalo na ni mama ang nais ibahagi ang isang pangako” at tumingin na nga sa akin si kuya John.

Tumayo ako at pumunta sa harap upang ibigay ang aking pamamaalam sa aking ina.

“ma kung nasaan ka man maraming salamat sa lahat at pangako hinding hindi na muli akong magtatago sa aking sarili, at tulad nang ipinangako ko para sayo ito ma ang iyong paboritong kanta. At dun na nga ay nag umpisa nang tugtugin ang awit para sa aking ina.

(Paki play po ito)

Ikaw lamang
ang tangi kong iniisip
ang lagi kong panaginip
tayong dalawa ay laging nagmamahalan

pangarap ko
na kailan ma'y di maglaho
ang pag-ibig kong ito
pagka't hinding-hindi ko makakayang mawalay sa'yo

ikaw lamang ang buhay ko
sana nama'y pakinggan mo
ang puso ko na mayroong sinasabi

Chorus:
ikaw lamang
ang tangi kong minamahal
ang lagi kong dinarasal
sana'y habang buhay tayong magkasama
ang puso ko'y
ibibigay lamang sa'yo
ito ang aking pangako
mula ngayon hanggang magpakailan pa man..
ikaw lamang..

ikaw lamang ang buhay ko

Itutuloy...